Austerlitz

Het is een koude, grijze voorjaarsdag, maar droog.  Wij staan op een heuvel bij een monument uit de Franse tijd, opgericht ter verering van Napoleon en zijn gewonnen veldslagen. Behalve wij, is er niemand. Het uitzicht is kilometers ver. We  herkennen torens aan de horizon. Zo hebben officieren en soldaten van Napoleon uitgekeken in de richting van hun veroveringen. Ik zie paarden, kanonnen en mannen met sabels, en hoor geschreeuw: commando’s.

Ik speel met een blaadje van een haagbeuk. Wat is dat heerlijk zacht! Ik kijk en zie voor het eerst hoe ragfijne haartjes als een laagje zijde het hele roodbruine blaadje doorschijnend bedekken. Ik voel mijzelf zachter worden.

In een oude knoest

naast een weiland met koeien

drie eitjes op dons